Wrocławska Polityka Mobilności

Wrocławski Węzeł Transportowy jest jednym z największych i najważniejszych węzłów transportowych w kraju. Wrocław, liczący 634 tys. mieszkańców, generuje bardzo duży ruch, a także przyjmuje znaczne ilości podróży z zewnątrz. Metropolia borykała się z wciąż rosnącym problemem korków- obecnie Wrocław jest już najbardziej zakorkowanym miastem w Polsce. Według danych z narzędzia ‘Korkometr Targeo’, każdego miesiąca opóźnienia spowodowane korkami wyniosły we Wrocławiu w roku 2014 ponad 8,5 godziny.

Wrocławska Polityka Mobilności jest odpowiedzią na pytanie, jak można optymalnie kształtować mobilność w obszarze metropolitarnym oraz rozwiązywać istniejące problemy transportowe- między innymi problem zatłoczenia komunikacyjnego.  Dokument powstawał na przełomie 2012 i 2013 roku. Jest integralną częścią strategii rozwojowej miasta i jest zgodny z kwestiami komunikacji poruszanymi w Strategii Wrocław w perspektywie 2020 plus.

Cele Polityki Mobilności

Wrocław oparł swoją Politykę Mobilności na tworzeniu optymalnych warunków do efektywnego przemieszczania osób i towarów w mieście oraz obszarze metropolitarnym. Ma się to odbywać przy jednoczesnym zmniejszaniu negatywnego wpływy transportu na środowisko. Po zidentyfikowaniu celu głównego postawiono następujące cele szczegółowe:

• Poprawa dostępności transportowej miasta i całego obszaru metropolitarnego,
• Wzmacnianie roli transportu zbiorowego jako podstawy zrównoważonego rozwoju miasta i obszaru metropolitarnego,
• Integracja systemów transportowych miasta, obszaru metropolitarnego, oraz regionu i kraju,
• Poprawa jakości transportu,
• Wzrost poziomu bezpieczeństwa poruszania się,
• Ograniczanie negatywnego oddziaływania transportu na środowisko naturalne oraz warunki życia mieszkańców.

Ponadto, założono, że równolegle będzie zmniejszany udział podróży transportem indywidualnym na rzecz transportu zbiorowego. Procentowy udział podróży indywidualnych ma wynosić maksymalnie 40%, a podróży transportem zbiorowym co najmniej 60%.

Pakiet środków

Za środki niezbędne do realizacji celów Polityki przyjęto 15 powiązanych ze sobą podstawowych obszarów:

• Planowanie przestrzenne: wyznaczające kierunki zagospodarowania terenu oraz możliwości rozwoju sieci transportowej,
• Kształtowanie zrównoważonej mobilności: rozumiane jako chęć wpływania na zachowania i przyzwyczajenia komunikacyjne użytkowników,
• Transport zbiorowy: Podstawa zrównoważonego transportu w mieście. Transport zbiorowy we Wrocławiu stanowi system transportu tramwajowego, kolejowego oraz autobusowego. Polityka ma skupiać się przede wszystkim na dwóch pierwszych systemach transportu zbiorowego,
• Transport samochodowy osobowy (indywidualny): system transportu o największym udziale w mieście. Wrocławska sieć drogowa jest na tyle rozbudowana, że nie ma potrzeby jej rozbudowy, potrzebne będą jedynie dążenia do efektywniejszego wykorzystywania istniejącej sieci,
• Transport towarowy- nieodzowna część systemu transportu w mieście, jednak należy rozważyć przede wszystkim problematyczną kwestię dopuszczenia transportu towarowego w Centrum,
• Transport lotniczy: Port lotniczy Wrocław-Strachowice napędza rozwój miasta i regionu. Wymaga zatem bardzo dobrego powiązania i integracji z transportem zbiorowym oraz indywidualnym,
• Bezpieczeństwo przemieszczania się: Każdy z uczestników ruchu ma prawo do bezpieczeństwa oraz swobody na drodze. Konieczne będzie zatem promowanie kultury poruszania się oraz rozwiązania na rzecz poprawy bezpieczeństwa ruchu,
• Polityka parkingowa: Najważniejszą kwestią będzie m.in. wyprowadzanie parkowania z Centrum oraz zachęcanie do korzystania z parkingów kubaturowych, oraz organizowanie miejsc krótkiego postoju przy atrakcjach turystycznych,
• Transport rowerowy: Należy skupić się na rozwijaniu i budowie nowych tras rowerowych oraz zapewnieniu spójności istniejącej sieci,
• Ruch pieszych i osób o ograniczonej sprawności: Działania związane z tym obszarem powinny opierać się na takim organizowaniu przestrzeni ruchowej, by pozbywać się barier transportowych i ograniczeń oraz priorytetować ruch pieszy w całym mieście,
• Organizacja i zarządzanie: Chodzi o zintegrowane zarządzanie systemem transportowym oraz koordynację pomiędzy wszystkimi systemami transportu,
• Ekonomia i finanse: Najważniejsze będzie tworzenie długoletnich planów inwestycyjnych oraz racjonalny podział inwestycji- np. przeznaczanie większych kwot na zrównoważone środki transportu,
• Ochrona środowiska: Kluczowe będzie dążenie do zwiększania pieszych oraz rowerowych podróży w mieście celem ograniczenia zanieczyszczenia środowiska,
• Monitorowanie i modelowanie zachowań komunikacyjnych: Pozwala sprawdzić, jaki wpływ na wielkość i specyfikę ruchu mają podejmowane działania- kluczowe będzie w tym wypadku ciągle monitorowanie natężenia ruchu, oraz doskonalenie technik modelowania,
• Dialog społeczny: Bardzo ważne jest nawiązywanie kontaktu w sprawie mobilności z mieszkańcami miasta, uwzględnianie ich opinii oraz angażowanie ich w podejmowane działania.

Monitorowanie działań

Procesom planowania będzie towarzyszyło monitorowanie efektów działań. Metodologia tego procesu opiera się na okresowej (raz w roku bądź raz na 5 lat) analizie wybranych czynników związanych z wcześniej opisanymi Obszarami- np. w przypadku Obszaru transportu rowerowego ocenie poddane zostaną długości tras rowerowych czy liczba miejsc parkingowych. Rodzaje ocenianych parametrów czynników to:

• Procentowy udział (np. podróży realizowanych samochodem, bądź ocen pozytywnych danego czynnika)
• Lista (np. działań bądź inwestycji)
• Średnia (np. prędkość komunikacyjna tramwajów na terenie miasta)
• Liczba (np. miejsc parkingowych dla rowerów)
• Długość (np. dróg rowerowych)

Następnie parametry porównywane są z poprzednimi badaniami- sprawdza się, czy tendencja np. w przypadku długości ulic objętych uspokajaniem ruchu jest wzrostowa, lub czy poprawił się stan techniczny torów tramwajowych. 

Zdjęcie: Fotopolska.eu, Autor: NEO